Yoko Taro, znany twórca Nier: Automata i Drakengard , niedawno omówił głęboki wpływ ICO na gry wideo jako medium artystyczne. Wydany w 2001 roku dla PlayStation 2, ICO szybko zyskał status kultowy ze względu na minimalistyczny projekt i sugestywne, bez słowa.
Taro podkreślił rewolucyjny mechanik rdzenia w grze - kierując Yorda, trzymając ją za rękę - jako radykalne odejście od ustalonych konwencji rozgrywki. Zauważył: „Gdyby ICO zadano ci nosić walizkę wielkości dziewczyny, byłoby to niezwykle frustrujące”. Ten prosty akt prowadzenia innej postaci podkreślił Taro, był przełomowy, kwestionując dominujące zrozumienie interakcji gracza.
W tym czasie udany projekt gry często priorytetowo traktował angażującą rozgrywkę nawet z uproszczoną wizualizacjami. ICO priorytetowo traktowało rezonans emocjonalny i głębokość tematyczną w stosunku do czysto mechanicznych innowacji. Taro uważa, że gra wykazała, że sztuka i narracja mogą przekroczyć swoją rolę jako zwykłe ozdoby, stając się integralną częścią ogólnego doświadczenia.
Nazywając ICO „epoch-raking”, Taro przypisał mu zasadniczo zmianę kursu rozwoju gier. Pochwalił jego zdolność do przekazywania głębokiego znaczenia poprzez subtelne interakcje i atmosferyczne budowanie świata.
Oprócz ICO Taro zacytował dwie inne wpływowe gry: Undertale Toby Fox i otchłani Playdead. Twierdził, że tytuły te podobnie przekroczyły granice interaktywnego opowiadania historii, udowadniając zdolność gier wideo do zapewnienia głęboko poruszających i stymulujących intelektualnie doświadczeń.
Dla fanów pracy Yoko Taro jego uznanie dla tych gier oferuje cenny wgląd w jego proces twórczy i inspiracje. Podkreśla również ciągłą ewolucję gier wideo jako potężnej i wszechstronnej formy sztuki.
![Distant Shores: Coming Home [DEMO]](https://img.al97.com/uploads/16/1719640531667fa1d3644a0.jpg)
