Tijdens de Dice -top in Las Vegas bespraken de Naughty Dog's Neil Druckmann en Sony Santa Monica's Cory Barlog het doordringende thema van twijfel in game -ontwikkeling. Hun uurlange gesprek had betrekking op persoonlijke onzekerheden, creatieve processen en de uitdagingen van vervolg.
Een vraag over karakterontwikkeling in meerdere games leidde tot een verrassende reactie van Druckmann: hij is niet van plan vervolg. Hij richt zich intens op het huidige project en nadert elke game alsof het zijn laatste is. Elke vervolgideeën zijn spontane, geen vooraf geplande elementen. Bij het maken van de laatste van ons deel II bijvoorbeeld, werden alle vervolgideeën behandeld als mogelijkheden, geen concrete plannen. Hij integreert onmiddellijk boeiende ideeën in plaats van ze op te slaan voor toekomstige afleveringen. Deze aanpak strekt zich uit tot al zijn projecten, behalve de Last of Us tv-programma, die een multi-seizoensformaat heeft. Wanneer hij aan vervolgjes werkt, analyseert hij onopgeloste elementen en karakterbogen van eerdere games, en als er geen dwingende richting ontstaat, overweegt hij een einde te maken aan de reis van een personage. Hij noemde de Uncharted -serie als een voorbeeld, waarbij de richting van elk vervolg organisch werd bepaald, niet door eerdere planning.
Barlog gebruikt omgekeerd een zeer gestructureerde, langetermijnplanningsaanpak, die huidige projecten verbindt met ideeën die jaren eerder werden opgemerkt. Hij erkent de inherente stress van deze methode en het potentieel voor conflict met evoluerende teamperspectieven en het veranderen van projectbehoeften.
Druckmann gaf toe dat hij het vertrouwen van Barlog mist om zo ver vooruit te plannen, en er de voorkeur aan om zich te concentreren op onmiddellijke taken. Hij benadrukte de intense druk en stress van spelontwikkeling, maar benadrukte zijn passie voor het vertellen van games als de drijvende kracht achter zijn werk, zelfs te midden van negativiteit en bedreigingen. Hij deelde een anekdote waar acteur Pedro Pascal zijn liefde voor kunst beschreef als "de reden om 's ochtends wakker te worden", een sentiment waarmee Druckmann sterk resoneerde.
Het gesprek raakte de vraag wanneer de ambitie 'genoeg' is. Barlog beschreef de meedogenloze aard van creatieve drive, het vergelijken met een interne demon die aandringt op constante prestatie, zelfs na het bereiken van belangrijke mijlpalen. Hij schilderde een levendig beeld van het bereiken van een creatieve top, alleen om een andere, grotere bergwogeling te vinden. Druckmann weergalmde dit sentiment, maar met een zachtere toon, de nadruk op de kansen die zijn gecreëerd door zijn uiteindelijke vertrek, waardoor anderen kunnen stijgen en de uitdagingen en creatieve risico's aannemen waarmee hij wordt geconfronteerd. Barlog reageerde speels met een pensioenverklaring.
