Begin aan een spannende en gewelddadige reis door het Engelse platteland met Atomfall, het nieuwe overlevingsspel van de makers van Sniper Elite, Rebellion. Ik heb onlangs 90 minuten doorgebracht in een pub in Noord-Londen, niet alleen genieten van een pint, maar ook in de praktische gameplay van Atomfall. Het open-end missieontwerp van de game en de griezelige sfeer lieten me geïntrigeerd, en misschien een beetje losgeslagen, terwijl ik merkte dat ik elke NPC in zicht aanviel, inclusief een onschuldige oude dame, met een cricket vleermuis. Laat me mijn ervaring met jou delen.
In Atomfall kan elke NPC, van de laagste grom tot de meest cruciale quest-gever, worden gedood. Toen ik aan de demo begon, besloot ik deze monteur te testen, zij het onhandig. Binnen enkele minuten na het verkennen van de digitale Cumbria heeft ik een Tripwire -alarm geactiveerd, waardoor ik drie bewakers met het stompe uiteinde van een cricketboot had gedoopt, nu in hun bloed gedoopt.
Later verwierf ik een boog en pijl en bevredigde mijn liefde voor boogschieten in games. Dit nieuwe wapen stelde me in staat om zowel lange als korte-afstandsonderzoek aan te kunnen, waardoor mijn cricket-vleermuis een broodnodige pauze kreeg. Terwijl ik verder onderzocht, kwam ik een torenhoge rieten man tegen, een duidelijke knipoog naar de folk horror -elementen die de wereld van Atomfall ten grondslag liggen. Deze elementen creëren een verontrustende sfeer, waardoor het mysterie wordt verbeterd van wat ervoor zorgde dat deze eens-slaperige hoek van Engeland werd bestraald.
Mijn overpeinzingen werden onderbroken door een groep druïden, waarschijnlijk verbonden met de rieten man. Ze werden perfecte doelen voor mijn boog, en terwijl ze vielen, kon ik niet anders dan denken: "Ik ben Robin Bloody Hood." De boog voelde geweldig om te gebruiken, maar wat me meer intrigeerde, was het unieke uithoudingsvermogen van Atomfall. In plaats van een traditionele balk, gebruikt het een hartslagmeter die toeneemt met fysieke inspanning. Sprint kan uw hartslag duwen over 140 bpm, wat uw doel beïnvloedt. Ik heb later een handleiding voor het bewerken van de boog gevonden die de impact van een hoge hartslag op het tekenen van de Bowstring vermindert, hoewel de vaardigheidsboom niet het meest complex is, het biedt voldoende flexibiliteit om de vaardigheden van je personage aan te passen aan je favoriete speelstijl.
Atomfall screenshots
13 afbeeldingen 
Mijn oorspronkelijke doel leek onduidelijk, maar een briefje wees me op een kruidkundige genaamd Moeder Jago, in de buurt van een oude mijn. Onderweg zag ik hints van een groter verhaal, zoals een glinsterende, olieachtige werveling over een energiecentrale en een enge telefoongesprek die me waarschuwde om uit het bos te blijven. De omgeving is gevuld met kleine, griezelige aanrakingen die bijdragen aan de ongemakkelijke sfeer van Atomfall, die doet denken aan games zoals Stalker in plaats van Fallout.
Na nog een Druïde bloedbad en het plunderen van hun tuincentrum voor kruiden, ontmoette ik moeder Jago. Ze leek op Angela Lansbury, maar met een draai aan zwarte magische aromatherapie. Ondanks mijn grondige ondervraging gaf ze vage antwoorden, die doen denken aan klassieke point-and-click-avonturen waar elk gesprek moet worden onderzocht voor aanwijzingen. Uiteindelijk bood ze waardevolle informatie in ruil voor haar herbalismeboek, dat werd gehouden in het versterkte kasteel van de Druids.
Het freeform -ontwerp van Atomfall stelde me in staat om het kasteel vanuit elke hoek te benaderen. Ik kwam een druïde patrouille tegen bij een verlaten benzinestation, wat leidde tot een felle strijd. De vijandelijke AI, hoewel niet de meest reactieve, zorgde voor een bevredigende gevechtservaring, hoewel het duidelijk is dat de kracht van Atomfall meer ligt in verkenning dan in topgevechten.
Binnen de buitenmuren van het kasteel vond ik een vergrendelde hut met een notitie die hint op verre MAP -coördinaten voor de sleutel. Atomfall gebruikt geen objectieve markers, die spelers aanmoedigt om hun kaart te gebruiken en hun eigen markers in te stellen. In plaats van de coördinaten te volgen, besloot ik om de centrale keep te verkennen, waar ik meer druïden vond om te sturen, maar geen teken van het boek. Dit weerspiegelt Atomfall's uitdagende, verkennende benadering van missieontwerp.
Het volgen van de coördinaten leidde me naar een monster van gifplant, dat ik erin slaagde om te omzeilen met behulp van mijn Skyrim Bunny-hopping-vaardigheden om de sleutels op te halen. Terug bij de hut vond ik een PERK -punt en munitie, maar geen herbalismeboek. Toen ik dieper in de ondergrondse van het kasteel ging, doodde ik de hogepriesteres en haar volgers, het vinden van een SMG, een gifbomrecept en een atoombatterij, maar nog steeds geen boek.
Xbox Games -serie Leerlijst
Xbox Games -serie Leerlijst
Nadat mijn demo was afgelopen, hoorde ik dat het boek eigenlijk in het kasteel was, op een tafel die ik over het hoofd had gezien. Geloven dat het boek misschien een list is, keerde ik terug naar moeder Jago en in mijn verwarring vermoordde ik haar. Door haar lichaam te zoeken, vond ik een recept dat had kunnen helpen tegen het gifmonster, wat suggereert dat dit de waardevolle informatie was die ze had beloofd.
De ontwikkelaars van Atomfall bij Rebellion vermeldden dat het verhaal van de game minstens vier tot vijf uur zou duren om te voltooien, waarbij de meeste spelers ongeveer 25 uur doorbrengen. De gevarieerde paden van het spel waren duidelijk, omdat een andere speler in de demo -sessie een compleet andere ervaring had, die moordende robots en mutanten tegenkwamen. Atomfall's verdoezelde Quest Design beloont grondige verkenning, vervaagt de lijnen tussen zij- en hoofddoelen, waardoor elke speler zijn eigen verhaal binnen het bestraalde Engelse platteland kan smeden.
Ondanks de potentiële frustratie door het gebrek aan richting, moedigt Atomfall spelers aan om diep met zijn wereld te gaan. Mijn verhaal kan anders eindigen dan anderen, vooral na de ongelukkige ondergang van moeder Jago. Met mijn handen bebloed en een cricket vleermuis in de hand, besloot ik om de volledige Britse modus te omarmen en terug te gaan naar de kroeg, wachtend op de chaos om te verdwijnen.
